"Faşing" ya da “Karnaval” özellikle Ren bölgesinde olmak üzere Almanya’nın katolik kesimlerinde kutlanan eski bir gelenektir. Mainz, Köln, Düsseldorf ve Bonn Faşing’in kaleleri sayılır. Almanya’nın güneyinde de bir aleman geleneği olan „Fasnet“ kutlanır. Almanların „besinci mevsim“ diye nitelendirdikleri Faşing dönemi 11.11. günü, saat 11.11’de başlar ve en önemli geçit törenlerinin yapıldığı şubat ayı ortasına denk gelen „Güllü Pazartesi“ („Rosenmontag“) sonrasındaki „Küllü Çarşamba“ („Aschermittwoch“) sona erer. İnsanlar kılık değiştirir, komik maskeler takar ya da geleneksel kostümler giyerler, çeşitli kutlamalara ve geçit törenlerine katılırlar. Faşing/Karnaval geleneği eskilerin kışı kovmak amaçlı örf ve adetlerine dayanmaktadır. Bu çılgın dönemin zirvesini „Kirli Perşembe“den („Schmutziger Donnerstag“) „Küllü Çarşamba“ya kadarki son hafta oluşturur. Bundan sonra artık Paskalya’ya kadar 40 günlük bir oruç ve feragat dönemi başlar.

Almanya’nın batısındaki Ren bölgesinde “Güllü Pazartesi” günü resmi tatil olmamasına rağmen kimse işe gitmez, gidenlere de deli gözüyle bakılır. Bu günde insanlar önemli karnaval kentlerine akın ederler: Topu topu 200 000 nüfusu olan Mainz kentinde geçen yıl toplam 550 000 insan “Güllü Pazartesi” geçit törenlerine katıldı; Köln’de bu sayı 1,4 milyonu buldu.

Karnavalin kelime anlamının Latince „carnelevare“den geldiği ve „eti ortadan kaldırmak“ demek olabileceği sanılıyor. Karnaval 10 Şubat 1823’de Köln’de "Festival Komitesi" tarafından kurularak kendine özgü biçimine kavuşmuştur. Karnavalde giyilen tipik üniformalar, muhafız ve üniformalı kadın dansçı kostümlerinin geçmişi Napolyon döneminin kent koruma muhafızlarına kadar uzanır.

Düsseldorf’ta kutlanan karnavalin geçmişiyse ortaçağ şövalyelerinin temsillerine ve kostümlü balolarına dayanıyor.

Diğer yandan Mainz Karnavalının uzun geçmişi muhtemelen ilk çılgın kutlamaların görüldüğü 16. yüzyıla kadar gidiyor. Daha sonra 19. yüzyılda ilk karnaval dernekleri kuruluyor. 1838 yılında Mainz Karnaval Derneği kurularak renkli ama düzensiz, karmançorman kutlamalara bir düzen ve estetik getiriliyor.

Suab bölgesi karnavalının de kökleri, feragat döneminin başlamasına kadar bozulacak gıdaların tüketilmesini esas alan ortaçağ kutlamalarına dayanıyor. Daha sonra 14. yüzyılda bu kutlamalara danslar, geçit törenleri ve temsiller ekleniyor.

Türenj eyaletindeki Wasungen kenti Almanya’nın en eski karnaval bölgelerinden biri olarak tanınır. Burada karnavalın doğum tarihi olarak 1524 yılı kabul edilir. Wasungen kentinin „karnaval soytarıları“ karnavallerinin özgün halini yüzyıllar boyunca koruyagelmişlerdir.

TARİHÇE

Çılgın günlerin “Küllü Çarşamba” sona ermesiyle Hıristiyan öğretisine göre Paskalyaya kadar feragat ve oruç zamanı başlar. “Küllü Çarşamba” günü bir rahip Katolik inananların alnına tövbenin ve faniliğin sembolü olarak külden bir haç çizer. Hıristiyanların bu feragat dönemi Hz. İsa’nın çarmıha gerildiği Paskalya öncesindeki Kara Cuma’ya ve ardından yeniden dirilişinin kutlandığı Paskalya’ya kadar sürer.

Katolik Kilisesi inananların “Küllü Çarşamba” ve “Kara Cuma” günleri et yememesini ve oruç tutmalarını ister. Bu oruç ve feragat döneminde aynı zamanda sıkıntıda olan insanlara para yardımı yapılır. Yedi hafta süren feragat süresince insanların çoğu, örneğin tatlı, alkol, televizyon ya da bilgisayar oyunu gibi, onlara zevk veren birşeyden vazgeçerler.Siyasi partiler “Küllü Çarşamba”yı siyasi rakipleriyle genel bir hesaplaşma için vesile olarak görürler. Bu nedenle “Siyasette Küllü Çarşamba”dan da söz edilir.

DELiLiK GÜNLERi ve KESiK KRAVATLAR, KARALANMIŞ YÜZLER

“Küllü Çarşamba” öncesindeki altı gün Almanya’da “delilik günleri” olarak adlandırılır. Asıl faşing kutlamaları bu günlerde yapılır ve Ren bölgesinde “çılgın karılar gecesi” denilen perşembe günü başlar. O gün kadınlar yönetimi ele geçirir, pekçok kentte belediyeyi işgal ederler.

O gün erkeklerin evdeki en eski kravatlarını takmaları tavsiye olunur, çünkü kadınlar ellerinde makas, buldukları kravatları keserler – ancak karşılığını da bir öpücükle öderler.

Başka bölgelerde bu perşembe gününe “yağlı” ya da “kirli” perşembe denilir. Bunun sebebi feragat dönemi öncesinde geleneksel olarak son kez bu günde et kesimi yapılmasındandır. Kesilen hayvanlarden elde edilen yağın bozulmaması için insanlar özellikle yağlı yemekler yapar ya da yağı kek ve kurabiyelerde kullanırlarmış.Bu perşembe sonrasındaki “isli” Cuma gününün böyle anılmasının nedeni, çocukların yüzlerine is sürmeleridir, ancak bu günde kutlamalar fazla olmaz. Cumartesi gününden itibaren kilometrelerce uzunluğunda geçit törenleri düzenlenmeye başlanır. Bunların en önemli ve şaaşalıları “Güllü Pazartesi” ve ertesindeki “Oruç Salısı”ndakilerdir.